Het was ergens in december 2015.
Ik kreeg een e-mail van Bart met de vraag of ik de fotograaf wilde zijn op hun bruiloft die in juni zou gaan plaatsvinden. Maar natuurrrrlijk!
Fast forward naar afgelopen weekend. Het was eindelijk zo ver. Ik mocht aan de slag in m'n eigen Nijmegen. Thuiswedstrijdje dus. Ikzelf, en met mij nog meer Nijmegenaren denk ik, was erg benieuwd hoe Hotel/restaurant Belvedère naast de Waalbrug er eigenlijk van binnen uit ziet.
En rara raad eens waar het feest werd gehouden ;)
Ik kreeg een e-mail van Bart met de vraag of ik de fotograaf wilde zijn op hun bruiloft die in juni zou gaan plaatsvinden. Maar natuurrrrlijk!
Fast forward naar afgelopen weekend. Het was eindelijk zo ver. Ik mocht aan de slag in m'n eigen Nijmegen. Thuiswedstrijdje dus. Ikzelf, en met mij nog meer Nijmegenaren denk ik, was erg benieuwd hoe Hotel/restaurant Belvedère naast de Waalbrug er eigenlijk van binnen uit ziet.
En rara raad eens waar het feest werd gehouden ;)
De dag begon voor mij rond 14.00. Netjes op tijd kwam ik aan bij het mooie huis van Bart en Irma. Zij waren onlangs verhuisd naar een huis net buiten het centrum.
Bart opende de deur voor mij en stond al helemaal klaar om te gaan trouwen. Binnen ontmoette ik ook weddingplanner Loes, waar ik van tevoren al contact mee had gehad om de dag te bespreken. Ook de 2 videograven waren al aanwezig.
Irma was zichzelf nog aan het aankleden boven. Toen zij klaar was volgde de "first look". Altijd een gaaf moment als het bruidspaar elkaar voor het eerst in de trouwkleding ziet.
Bart opende de deur voor mij en stond al helemaal klaar om te gaan trouwen. Binnen ontmoette ik ook weddingplanner Loes, waar ik van tevoren al contact mee had gehad om de dag te bespreken. Ook de 2 videograven waren al aanwezig.
Irma was zichzelf nog aan het aankleden boven. Toen zij klaar was volgde de "first look". Altijd een gaaf moment als het bruidspaar elkaar voor het eerst in de trouwkleding ziet.
Vervolgens gingen we op pad naar de eerste locatie, Hotel Credible in het centrum van Nijmegen. Althans, dat was de bedoeling. Weddingplanner Loes belde me op met de mededeling dat de parkeergarage vol was en er een lange rij auto's stond te wachten.
Na een kort overleg maar besloten om te gaan lopen naar het centrum. Pff, wat zijn die camera's dan zwaar haha. Voordat we vertrokken kreeg Bart van zijn Irma nog supergave manchetknopen cadeau.
Na een kort overleg maar besloten om te gaan lopen naar het centrum. Pff, wat zijn die camera's dan zwaar haha. Voordat we vertrokken kreeg Bart van zijn Irma nog supergave manchetknopen cadeau.
De rest van het gezelschap was al onderweg naar het stadhuis van Nijmegen, dus besloot ik daar ook heen te lopen. Halverwege kwam ik ze tegen en arriveerden we tegelijk bij het stadhuis.
Na een geweldige speech van ambtenaar van de burgerlijke stand Robert Nas, gingen we op pad naar de feestlocatie. Wauw, wat een uitzicht heb je daar over Nijmegen en de Waalbrug.
Na een geweldige speech van ambtenaar van de burgerlijke stand Robert Nas, gingen we op pad naar de feestlocatie. Wauw, wat een uitzicht heb je daar over Nijmegen en de Waalbrug.
Bovenop het dakterras van Belvedère was het tijd om de groepsfoto te maken. Ik wilde iets anders dan anders, iets origineels. Ik kreeg ineens het idee om de mensen een hart te laten vormen. Het goed plaatsen van de mensen viel nog niet mee in mijn eentje.
Toen bedacht ik bij mezelf dat ik misschien nog wel een etage hoger kon, en langs een soort rommelzoldertje klom ik de trap op naast het hoogste punt.
Maar toen, ik kwam een luik tegen dat de toegang naar het dak afsloot. Nee hè, daar gaat mijn plan, dacht ik bij mezelf. Maarrrr, ik kon het slot opzij schuiven en na een flinke duw schoot het luik open en zag ik een helder blauwe lucht.
Vervolgens maakte ik deze foto, die ikzelf eigenlijk erg leuk vind.
Toen bedacht ik bij mezelf dat ik misschien nog wel een etage hoger kon, en langs een soort rommelzoldertje klom ik de trap op naast het hoogste punt.
Maar toen, ik kwam een luik tegen dat de toegang naar het dak afsloot. Nee hè, daar gaat mijn plan, dacht ik bij mezelf. Maarrrr, ik kon het slot opzij schuiven en na een flinke duw schoot het luik open en zag ik een helder blauwe lucht.
Vervolgens maakte ik deze foto, die ikzelf eigenlijk erg leuk vind.
Na het nodige getoast, geproost en gespeech, was het tijd voor de openingsdans.
Bart en Irma begonnen met de Tango, gevolgd door het ultieme Nimweegse lied "Al mot ik krupen". Daarna was het voor mij tijd om afscheid te nemen en het bruidspaar nog heel veel liefde en geluk te wensen.
De overige foto's vind je natuurlijk zoals altijd in het portfolio!
Bart en Irma begonnen met de Tango, gevolgd door het ultieme Nimweegse lied "Al mot ik krupen". Daarna was het voor mij tijd om afscheid te nemen en het bruidspaar nog heel veel liefde en geluk te wensen.
De overige foto's vind je natuurlijk zoals altijd in het portfolio!